Ruch Anonimowych Alkoholików od ponad 80 lat zajmuje się pomocą w wychodzeniu z uzależnienia i trwaniu w trzeźwości. Na świecie liczy ponad 2 miliony osób, z czego prawie milion z nich w Stanach Zjednoczonych. Dopiero jednak niedawno przeprowadzono badania dotyczące skuteczności działania Wspólnoty. Oceniono również kliniczny odpowiednik AA, czyli Program 12 Kroków (Twelve-Step Facilitation / TSF).
Jakie są różnice pomiędzy AA a TSF? Ruch Anonimowych Alkoholików polega na organizowaniu grup wzajemnej pomocy prowadzonych przez osoby uzależnione. Dwunastostopniowe programy przyjmują niektóre zasady i techniki AA, są jednak prowadzone przez specjalistów zajmujących się problematyką uzależnień. Bywa, że założenia TSF są dostarczane uczestnikom, którzy realizują niektóre założenia samodzielnie, wg instrukcji.
Zadaniem, jakie postawili sobie badacze, było sprawdzenie, czy uczestnictwo we wspólnocie pomaga w realizowaniu indywidualnych celów uczestników, m.in. abstynencja, zmniejszenie intensywności spożywania alkoholu i konsekwencji wynikających z picia oraz kompensacja kosztów opieki zdrowotnej.
Grupa badawcza
Analizowano dane gromadzone przez instytucje rządowe i samorządowe, statystyki prezentowane przez WHO na International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP, międzynarodowa platforma rejestru badań klinicznych), przy czym brano pod uwagę również literaturę nieanglojęzyczną. Podczas analiz porównywano także AA oraz TSF z innymi interwencjami, takimi jak terapia motywacyjna (MET) lub terapia poznawczo-behawioralna (CBT), warianty leczenia TSF lub z brakiem leczenia.
W sumie było to 27 badań z udziałem 10 565 uczestników. Średni wiek uczestników badań wynosił od 34 do 51 lat, zarówno kobiet jak i mężczyzn (w proporcji 50%).
Wyniki badań
Wykazano, że uczestnictwo w grupach AA i TSF poprawia wskaźniki ciągłej abstynencji po 12 miesiącach. Efekt ten pozostawał spójny zarówno po 24, jak i 36 miesiącach (utrzymano poziom). Zauważono jednak, że o ciągłej abstynencji można mówić po 6 miesiącach od rozpoczęcia uczestnictwa we Wspólnocie. Przed upływem pół roku zdarzały się przerwy w abstynencji.
Zdaniem badaczy istnieją także silne dowody na to, że w celu utrzymania abstynencji zindywidualizowane interwencje AA są bardziej skuteczne niż inne ustalone metody leczenia, takie jak choćby CBT.
Najbardziej skuteczne okazało się uczestnictwo w obu programach (AA lub TSF), stanowiące kontynuację wcześniej podjętych innych metod terapeutycznych. Prowadzą one do lepszych wyników w kolejnych miesiącach lub latach pod względem generowania wyższych wskaźników ciągłej abstynencji. Jak prognozują naukowcy, spotkania: „prawdopodobnie zapewnią znaczne oszczędności kosztów opieki zdrowotnej przy jednoczesnym utrzymywaniu abstynencji od alkoholu”. Zauważono, że w porównaniu z pacjentami hospitalizowanymi w programach CBT pacjenci hospitalizowani w programach AA / TSF byli bardziej zaangażowani w grupy samopomocy AA w okresie obserwacji po leczeniu.
Na podstawie analizy danych, autorzy raportu doszli do wniosku, że udział w AA może być lepszą od innych metodą pomagającą w utrzymaniu abstynencji, szczególnie w dłuższej perspektywie. AA w ich ocenie działa prawdopodobnie tak samo dobrze, jak inne metody zmniejszania intensywności picia alkoholu, a także konsekwencji związanych z alkoholem.
Uczestnicy programów CBT po wizytach ambulatoryjnych kontynuowali opiekę (22,5 wizyt) częściej niż uczestnicy 12-etapowych programów leczenia (13,1 wizyt), a także otrzymywali więcej dni opieki szpitalnej (17 dni w CBT w porównaniu z 10,5 w 12 krokach), co skutkuje wyższymi o 64 proc. rocznymi kosztami dla uczestników terapii CBT. W ramach siedmioletniej obserwacji, w przypadku AA i TSF, łącznie zaobserwowano stopniową redukcję kosztów opieki zdrowotnej o 4,7 proc.
Jak zaznaczył Dr John Kelly, profesor psychiatrii i specjalista dziedzinie uzależnień, Harvard Medical School: „Należy jednak zauważyć, że w niektórych krajach AA nie jest tak łatwo dostępne. Z kolei tam gdzie jest, nie wszyscy pacjenci będą chcieli uczestniczyć w spotkaniach – z różnych powodów. Tak więc, chociaż AA może być cennym zasobem tam, gdzie istnieje, ważne jest, aby pamiętać, że udział we Wspólnocie nie będzie odpowiedni dla wszystkich. Stąd właśnie konieczność tworzenia różnorodnych opcji, dostępnych dla osób cierpiących na szereg problemów związanych z alkoholem”.
Naukowcy zaznaczyli, że AA oraz TSF są równie, jeśli momentami nie bardziej skuteczne, niż tradycyjne metody leczenia. Ponadto pomagają zredukować koszty opieki zdrowotnej w tym zakresie. Jednocześnie AA często działają lepiej niż interwencja TSF (w porównaniu z różnorodnymi strategiami 12 kroków), ze względu na 3 podstawowe cechy AA, a więc: brak opłat, dostępność i możliwość długoterminowego wsparcia. Jednocześnie, brak w AA czynnika nadrzędnego – specjalisty – mobilizuje inne mechanizmy, takie jak zwiększanie umiejętności ograniczania głodu alkoholowego, radzenia sobie z nawrotami, samodzielność w abstynencji czy motywacja do wyzdrowienia.
Źródło:
https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD012880.pub2/full
Zostaw swój komentarz:
Mogą Cię zainteresować:
„Piłem od podstawówki przez 25 lat. Teraz realizuję swoją misję najlepiej, jak potrafię!”
Leczenie zaburzeń używania substancji wśród młodzieży – jak zwiększyć skuteczność? Wyniki badań
Dodaj komentarz