Leczenie kompulsywnych zachowań seskualnych zakłada uczenie się budowania zdrowych więzi z ludźmi, pracę nad trwałym intymnym związkiem oraz naukę wyrażania i zaspokajania swojego popędu seksualnego w sposób zdrowy, tzn. niedestrukcyjny.
Zachowania seksualne mogą być równie szkodliwe i destrukcyjne, jak uzależnienie od substancji. Bez prawidłowego leczenie osoby z uzależnieniem od seksu nie będą w stanie panować nad przymusem, a nadmierne zaabsorbowanie aktywnością seksualną będzie narażało na szwank relacje i codzienne funkcjonowanie.
Podstawą leczenia, niezależnie od tego, jak przebiega i czym charakteryzuje się konkretne zaburzenie, jest terapia – zarówno indywidualna, jak i grupowa. Dobór różnych metod terapeutycznych będzie zależny od konkretnego przypadku. To również przekłada się na skuteczność leczenia. Osoby zgłaszające się na terapię zazwyczaj deklarują chęć zmiany, ale też niepewność, czy jest ona możliwa. Zastosowanie odpowiednich technik terapeutycznych jest więc kluczowe.
Leczenie kompulsywnych zachowań seksualnych
Niezwykle ważny jest na początkowym etapie leczenia wywiad motywacyjny. Terapeuta razem z pacjentem mają szansę nawiązać w ten sposób relację – bardzo często pierwszą zdrową relację w życiu osoby z uzależnieniem. To też narzędzie pomagające pokonać poczucie wstydu, otworzyć się, ugruntować poczucie własnej wartości.
Oprócz form terapii skutecznych i znanych z leczenia uzależnień, tj. metody poznawczo-behawioralnej., wspomnianego wywiadu motywacyjnego, dialektycznej terapii radzenia sobie z głodem czy grupach samopomocy opartych na Programie12 Kroków (Wspólnota Anonimowych Seksoholików), w literaturze przedmiotu wskazuje się możliwość wykorzystania terapii psychodynamicznej. Bazuje ona na analizowaniu szkodliwych relacji w oparciu o deficyty rozwojowe. Ma ona na celu zmianę przekonań, kształtowanie nowych umiejętności interpersonalnych, które poprzez stosowane rozwiązania mają szansę być bardziej trwałe.
Nierzadko partnerzy osób z uzależnieniem od seksu podejmują własne terapie, jednak warto wspomnieć również o terapii wspólnej partnerów. To bardzo złożony proces, wymagający od osoby doświadczającej tego zaburzenia uczciwości i stabilności w procesie zdrowienia, a od obojga partnerów zgodnej decyzji – chęci pozostania w związku i pracowania nad relacją.
Podejmowane są próby leczenia farmakologicznego w celu zmniejszenia pobudzenia seksualnego i ograniczenia związanych z nim kompulsywnych zachowań. Jednak leczenie farmakologiczne nie jest raczej standardową opcją terapeutyczną. Ma raczej charakter wspomagający. Pojedyncze badania wskazują na skuteczność antydepresantów w zmniejszeniu intensywności zaburzonych zachowań seksualnych. Bywa, że stosuje się je także u osób skazanych za takie przestępstwa, jak gwałt czy utrzymywanie stosunków seksualnych z dziećmi.
Źródła:
„Gdy seks staje się problemem”, Marta Kołacka, Fundacja ETOH, Warszawa 2013
„Uzależnienia behawioralne”, Lidia Cierpiałkowska, Iwona Grzegorzewska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz