Około 2-5% dorosłych Amerykanów przyznaje się do podjęcia próby samobójczej, przy czym w każdym kolejnym badaniu ilość prób samobójczych deklarowanych przez ludzi zwiększa się. Jedną z głównych przyczyn spadku oczekiwanej długości życia w USA są właśnie samobójstwa oraz śmierć spowodowana alkoholem i narkotykami. Podczas gdy wskaźnik prób samobójczych w populacji ogólnej jest alarmujący, wskaźnik prób samobójczych u ludzi z problemem nadużywania alkoholu i narkotyków jest trzykrotnie większy. Znaczy to, że wśród osób mających problem z nadużywaniem substancji, 40% deklaruje podjęcie co najmniej jednej próby samobójczej na jakimś etapie swojego życia. Dane te wskazują, że jest to grupa szczególnie wysokiego ryzyka.
Niedawne badania asocjacyjne całego genomu (GWAS) pozwoliły zidentyfikować markery genomowe związane z próbami samobójczymi w populacji ogólnej oraz wśród osób cierpiących na choroby psychiczne. PGC Suicide Working Group zidentyfikowało międzygenowe locus na chromosomie 7 związane z próbami samobójczymi. Co ważne, to samo locus zostało uznane za warunkujące dla depresji. Inne badania asocjacyjne całego genomu zidentyfikowały znaczące warianty SA w całym genomie u osób z zaburzeniami psychicznymi.
Dwie oddzielne badania stwierdziły różnice neurokognitywne pomiędzy osobami, które próbowały popełnić samobójstwo oraz tymi, które nie miały zamiaru targnąć się na własne życie oraz osobami cierpiącymi na zaburzenia używania substancji, a tymi, których ten problem nie dotyczy. Osoby z zaburzeniami używania substancji mają deficyty w wielu obszarach funkcjonowania mózgu, w tym sprawności neuropsychologicznej i wskaźników neurofizjologicznych. Obszerna literatura wskazuje, że osoby z zaburzeniami używania substancji wykazują gorsze funkcjonowanie wykonawcze i mają nietypowe profile neurofizjologiczne, np. inne połączenia uwidocznione w badaniu EEG.
Biorąc pod uwagę wyższe wskaźniki prób samobójczych obserwowane wśród osób z problemem nadużywania substancji, zbadano czy są one klinicznymi, genomowymi i neurofizjologicznymi markerami prób samobójczych w populacji.
Wyniki analizy
Ogólnie rzecz biorąc, osoby z zaburzeniami używania substancji, które próbowały popełnić samobójstwo, częściej były kobietami (53% vs. 32%). Większość (58,4%) badanych potwierdziła występowanie myśli samobójczych na pewnym etapie ich życia. Pośród osób, które próbowały popełnić samobójstwo, 97,6% potwierdziło myśli samobójcze w porównaniu z 46,8% osób, które nie próbowały popełnić samobójstwa. Uczestnicy z problemem nadużywania substancji, którzy próbowali popełnić samobójstwo, byli bardziej narażeni na traumatyczne wydarzenia w swoim życiu, oraz spełniali kryteria diagnostyczne rozpoznań: dużego zaburzenia depresyjnego, zespołu stresu pourazowego, innych zaburzeń związanych z używaniem narkotyków w porównaniu z osobami, które nie próbowały popełnić samobójstwa. Ponadto, uczestnicy badania z rozpoznanym zaburzeniem używania substancji, którzy zgłosili próbę samobójczą, mieli wyższe zagęszczenie historii rodzinnej związanej z nadużywaniem alkoholu, zaczęli spożywać alkohol w młodszym wieku i mieli cięższe wskaźniki problemu uzależnienia od alkoholu.
Obecne badanie wykazało różnice kliniczne, genomiczne i neurofizjologiczne wśród osób z zaburzeniami używania alkoholu, które próbowały popełnić samobójstwo, w porównaniu z osobami z zaburzeniami używania alkoholu, które nie próbowały popełnić samobójstwa. Wszyscy uczestnicy z zaburzeniami używania alkoholu mieli zwiększone występowanie myśli samobójczych, używali innych substancji i byli bardziej narażeni na traumę w porównaniu z populacją ogólną. Jednak wśród tych, którzy spełniali kryteria zaburzeń używania alkoholu i zgłaszali próby samobójcze, zauważono jeszcze wyższy poziom wszystkich typów urazów (seksualnych, napadowych i nieagresywnych), innych zaburzeń związanych z używaniem substancji, myśli samobójczych i współistniejących zaburzeń psychicznych (PTSD i duże zaburzenie depresyjne) w stosunku do tych, którzy nie próbowali popełnić samobójstwa.
Źródło:
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz