Delirium tremens, czyli majaczenie alkoholowe, dotyczy między 5 a 20% osób hospitalizowanych z powodu zespołu abstynencyjnego. Majaczenie alkoholowe jest jednym z nielicznych w psychiatrii stanów zagrożenia życia. Uważa się, że ryzyko zgonu w jego przebiegu (w przypadku intensywnego leczenia!) wynosi około 1%.
Obecność fizycznego uzależnienia od alkoholu wiąże się z okresowo pojawiającym się powikłaniami. Od 3% do 15% alkoholowych zespołów abstynencyjnych powikłanych jest napadami drgawkowymi.
Zagrażające życiu delirium tremens (majaczenie alkoholowe) rozwija się u 5% do 20% pacjentów hospitalizowanych z powodu zespołu abstynencyjnego, a śmiertelność wynosi w tym przypadku nawet do 8%.
Początkowo objawy delirium tremens wyglądają jak zespół odstawienny od alkoholu. Jeśli jednak nie zostanie włączone odpowiednie leczenie, to pojawiają się stany splątania, złożone halucynacje, głównie wzrokowe, i uogólnione napady padaczkowe (takie następujące po sobie napady padaczkowe, same w sobie są sytuacją zagrożenia życia).
Prawidłowe rozpoznanie wczesnych objawów zespołu abstynencyjnego ma istotny wpływ dla zapobiegania wystąpieniu delirium tremens. Czynnikami zwiększającymi ryzyko pojawienia się delirium tremens jest intensywne używanie alkoholu, wcześniejsze detoksykacje i napady padaczkowe, obecność chorób współistniejących, starszy wiek i marginalizacja społeczna. Z ograniczonej liczby badań można wysnuć również hipotezę, że wcześniej występujące epizody delirium tremens zwiększają ryzyko kolejnych przy odstawianiu alkoholu.
W opisywanym badaniu wzięli udział przebywający w norweskich klinikach pacjenci z potwierdzonym rozpoznaniem uzależnienia od alkoholu. Do zbierania danych o pacjentach zastosowano zarówno wywiady, jak i kwestionariusze samoopisowe. Poza tym, określono poziom nasilenia objawów depresyjnych i stresu pourazowego. Odnośnie do stresu pourazowego zebrano dane dotyczące zarówno traum w dzieciństwie, jak i tych występujących w dorosłości. W przygotowanym formularzu pytano badanych o doświadczenia napaści seksualnych, przemocy fizycznej bądź innych traumatycznych wydarzeń powodujących poważne problemy. U uczestników badania przeanalizowano także występowanie problemów ze snem. Ponadto w zastosowanych kwestionariuszach określono poziom nasilenia uzależnienia, występowanie problemów z alkoholem u rodziców, wiek inicjacji alkoholowej, początek problematycznego używania alkoholu oraz to, czy badani przechodzili już delirium tremens.
Badanie wykazało, że 25% osób będących w trakcie leczenia uzależnienia od alkoholu doświadczyło delirium tremens. Wykazano, że spośród różnych potencjalnych czynników mogących mieć wpływ na jego wystąpienie istotne są długość trwania problemowego picia oraz występowanie PTSD. Tak wysoki procent tłumaczony jest faktem, że osoby zgłaszające się na leczenie często są w dużo poważniejszym stanie, tym samym prawdopodobieństwo wystąpienia delirium tremens wzrasta. Dalszych badań i wyjaśnień wymaga zaobserwowanie istotnego związku pomiędzy PTSD a występowaniem delirium tremens. Jedną z hipotez jest, że samo doświadczenie delirium tremens może skutkować objawami stresu pourazowego, a występowanie delirium w przeszłości zwiększa ryzyko jego powtórzenia.
Źródło:
„Medyczne aspekty uzależnienia od alkoholu„, pod redakcją prof. Marcina Wojnara, PARPA, 2017
Bramness J.G., Pandey S., Skumnes Moe J., Toft H., Lien L., Bolstad I., History of Delirium Tremens in AUD Patients in Treatment: Relationship To AUD Severity and Other Factors, Subst. Abuse Rehabil., 2022, 13: 65-72.
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz