Jak wynika z badań, cele, jakie wyznaczają sobie osoby podejmujące terapię uzależnienia od alkoholu, są stosunkowo stabilne. Zamiar abstynencji całkowitej wyłania się jako cel najsilniej przewidujący pozytywny rezultat leczenia. Najskuteczniejszym sposobem na uniknięcia tzw. zapicia jest postawiony cel niepicia w ciągu najbliższych 24 godzin.
Osoby problemowo używające alkoholu, które zgłaszają się po pomoc, różnią się pod względem celów terapii. Podczas gdy abstynencja jest nadal uważana za najbezpieczniejszy cel leczenia, umiar jest coraz częściej uznawany za realną drogę do ograniczenia spożycia alkoholu i związanych z nim negatywnych konsekwencji zdrowotnych i społecznych dla osób problemowo używających/uzależnionych od alkoholu.
Niektórzy pacjenci dążą do całkowitej abstynencji, niektórzy do ograniczenia ilości lub tylko częstotliwości sięgania po alkohol, a niektórzy – do ustrukturyzowanego, ograniczonego systemu picia. Wiele osób zaczęło sięgać po pomoc w kierunku ograniczania spożycia alkoholu i uczestniczy w terapii wykorzystując rekomendowany przez Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych PARPA Program Ograniczania Picia (POP). Nie jest to co prawda odpowiednie rozwiązanie problemu zaburzeń używania alkoholu dla wszystkich.
Czytaj więcej: Program Ograniczania Picia w terapii uzależnienia od alkoholu
Cel terapii powinien być dobrany do potrzeb (rodzaju problemu) osoby sięgającej po pomoc. Mimo, że cel terapii jest ustalany na początku, jego realizacja w praktyce i motywacja do pozostania przy nim, może zmieniać się z dnia na dzień.
W badaniu opublikowanym w „Drug and Alcohol Dependence Reports” stwierdzono, że codzienne wyznaczanie celu odnośnie do spożycia alkoholu na bieżący dzień jest ważnym aspektem ograniczania alkoholu u osób próbujących zmienić swój sposób używania substancji.
Uczestnikami analizy były 153 osoby zdiagnozowane jako problemowo używające alkoholu bądź uzależnione od alkoholu. Badanych pytano o zamiary odnośnie do spożywania alkoholu. Całkowita abstynencja była najczęściej podejmowanym codziennym celem odnośnie do picia alkoholu i wykazała większą stabilność z dnia na dzień niż wyznaczenie celu umiarkowanego picia. Wyznaczenie rano celu zachowania całkowitej abstynencji było również najbardziej skuteczne w ograniczaniu spożycia alkoholu przez resztę dnia, w porównaniu z podejmowaniem innych celów. Osoby, które częściej stawiały sobie cele związane z abstynencją, były jednak również tymi, które sięgały po więcej alkoholu przy okazji picia.
Enggasser i in. (2015) w badaniu opublikowanym w „Addictive Behaviors” stwierdzili wysoką stabilność w preferencjach dotyczących celów spożycia alkoholu wśród 305 weteranów uczestniczących w ośmiotygodniowym badaniu internetowym dotyczącym ryzykownego picia. Uczestnicy co tydzień wypełniali moduły online. W trzecim tygodniu badania należało określić cel na nadchodzący tydzień – abstynencja całkowita lub kontrolowane picie – a następnie ten cel był aktualizowany co 7 dni. Wyniki wykazały, że największe zmiany w wybieranych celach nastąpiły w kierunku preferencji abstynencji pod koniec ośmiu tygodni leczenia. Tylko jedna piąta uczestników zmieniła swoje cele w czasie, zatem były one względnie stałe.
W badaniu Haug i in. (2018) opublikowanym w czasopiśmie „Substance Use & Misuse” również dowiedziono, że większość pacjentów, wraz z upływem czasu, utrzymuje swój początkowo wybrany cel związany z piciem alkoholu. Obserwowano 543 uczestników ambulatoryjnego leczenia uzależnienia od alkoholu w czterech punktach czasowych: przyjęcie, wypisanie (średnia 7,5 miesiąca), obserwacja po 6 i 12 miesiącach od zakończenia leczenia. Cele ustalone przy przyjęciu (tj. abstynencja, kontrolowane picie, nieograniczone lub niezdecydowane) były względnie stabilne w czasie (ok. 70% NIE zmieniło ich celu).
Źródło:
„The role of daily goal setting among individuals with alcohol use disorder”, 2022
Fot. Possessed Photography, Unsplash.com
Zostaw swój komentarz:
Mogą Cię zainteresować:
Dodaj komentarz