Program 12 kroków, opracowany przez Anonimowych Alkoholików (AA) w latach 30. XX wieku, jest jedną z najpowszechniejszych metod walki z różnymi formami uzależnień, w tym uzależnieniem od seksu. Program ten opiera się na duchowej odnowie. Jego głównym celem jest nie tylko osiągnięcie abstynencji, ale również zachowanie trzeźwości na dłużej, wewnętrzny spokój i satysfakcja z życia. W Polsce wspólnoty Anonimowych Seksoholików (SA) stosują tę metodę w leczeniu osób cierpiących na kompulsywne zaburzenia seksualne (CSBD).
12 kroków duchowego rozwoju
Program 12 kroków składa się z konkretnych etapów, które pomagają uzależnionym przejść przez proces zmiany. Kroki te to m.in. przyznanie się do bezsilności wobec nałogu, uznanie, że tylko „wyższa siła” może przywrócić zdrowie i oddanie się jej, dokonanie moralnego rachunku sumienia, przyznanie się do błędów, gotowość zadośćuczynienia tym, których się skrzywdziło czy niesienie pomocy innym uzależnionym. Każdy krok stanowi element duchowego i psychicznego procesu przemiany, który osoba uzależniona przechodzi, by nie tylko wyjść z nałogu, ale także odnaleźć sens i harmonię w życiu.
Kompulsywne zaburzenia seksualne (CSBD) obejmują takie zachowania jak niekontrolowana masturbacja, nadmierne korzystanie z pornografii, angażowanie się w cyberseks lub utrzymywanie wielu partnerów seksualnych. Zaburzenia te powodują cierpienie emocjonalne oraz negatywnie wpływają na codzienne funkcjonowanie osób dotkniętych tym problemem. Szacuje się, że CSBD dotyka od 3 do 6% dorosłej populacji, przy czym większość osób szukających pomocy stanowią mężczyźni.
W Polsce popularną formą leczenia CSBD są grupy samopomocowe, takie jak Anonimowi Seksoholicy (SA) oraz Anonimowi Uzależnieni od Seksu i Miłości (SLAA). Grupy te działają według programu 12 kroków. SA, w odróżnieniu od SLAA, stosuje bardziej restrykcyjną definicję abstynencji, ograniczając dopuszczalne akty seksualne jedynie do seksu heteroseksualnego w małżeństwie.
Rola wdzięczności w leczeniu uzależnień
Wdzięczność to bardzo ważny element procesu zdrowienia w ramach programu 12 kroków. Praktykowanie wdzięczności to np. prowadzenie dziennika wdzięczności. Praktyka ta pozwala uczestnikom skupiać się na pozytywnych aspektach swojego życia, co poprawia ich nastrój i zwiększa satysfakcję z życia.
W kontekście CSBD wdzięczność może odgrywać kluczową rolę w regulacji emocji. To jest istotne, ponieważ wiele osób z tym zaburzeniem cierpi na dysregulację emocjonalną. Dysregulacja emocjonalna to niezdolność do skutecznego zarządzania emocjami, co często prowadzi do kompulsywnych zachowań. Osoby z CSBD używają seksu jako mechanizmu ucieczki, co tylko pogłębia ich problemy i wywołuje dodatkowe negatywne emocje. Praktykowanie wdzięczności pomaga im przekierować uwagę na pozytywne aspekty życia. To może prowadzić do lepszej regulacji emocji i zmniejszenia ryzyka nawrotu.
W niedawnym badaniu przeprowadzonym wśród członków SA w Polsce wykazano, że liczba ukończonych kroków w programie 12 kroków była bezpośrednio związana z redukcją negatywnych emocji. Duchowość odgrywała tu kluczową rolę jako pośrednik pomiędzy wdzięcznością a ogólnym dobrostanem psychicznym.
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10861752/
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz