Kompulsywne kupowanie i problemowe zaangażowanie w pracę to zaburzenia behawioralne, które opierają się na przymusie wykonywania określonej czynności. Jak się okazuje, kluczową rolę w rozwoju tych uzależnień odgrywa samotność. Subiektywne poczucie braku relacji społecznych często prowadzi do rozwoju depresji. To z kolei może nasilać objawy kompulsywnego kupowania czy uciekania w pracę, bo jeszcze bardziej pogłębia wyobcowanie.
Badania wykazują, że osoby cierpiące na objawy tych zaburzeń częściej zmagają się z obniżoną samooceną, lękiem społecznym oraz wyższym poziomem depresji. Kompulsywne zakupy czy nadmierna praca stają się mechanizmami obronnymi, pozwalającymi chwilowo uciec od trudnych emocji. Jednak zamiast rozwiązywać problem, pogłębiają poczucie samotności i zaburzają relacje społeczne, co prowadzi do dalszej izolacji.
Zakupoholizm i pracoholizm: mechanizmy i konsekwencje
Zakupoholizm jest jednym z rodzajów uzależnienia, gdzie zakupy stają się koniecznością, a jednostka traci kontrolę nad swoim zachowaniem. Pracoholizm natomiast, mimo że społecznie akceptowany, również jest destrukcyjny. W obu przypadkach osoba zdaje sobie sprawę z negatywnych konsekwencji swoich działań, ale nie jest w stanie ich powstrzymać.
Osoby samotne są bardziej podatne na rozwój uzależnień, ponieważ brakuje im jakościowych relacji społecznych. Depresja często towarzyszy kompulsywnym zakupom i pracoholizmowi, działając jako mediator – wzmacniając wpływ samotności na te uzależnienia. Badania sugerują, że kobiety częściej internalizują emocje, co może tłumaczyć, dlaczego są bardziej podatne na depresję i uzależnienia behawioralne niż mężczyźni.
Samotność a depresja
Jenny de Jong Gierveld to holenderska socjolog i badaczka specjalizująca się w tematyce samotności i relacji społecznych. Jest znana z opracowania Skali Samotności De Jong Gierveld, narzędzia używanego do pomiaru poziomu samotności w badaniach naukowych. Jej prace koncentrują się na zrozumieniu czynników wpływających na poczucie samotności oraz na analizie konsekwencji społecznych i psychologicznych tego zjawiska.
De Jong Gierveld definiuje samotność jako subiektywne, nieprzyjemne odczucie wynikające z braku jakościowych relacji społecznych. Jest to negatywna emocja, będąca efektem oceny zarówno ilości, jak i jakości obecnych relacji w odniesieniu do standardów danej osoby. Badania wykazały, że najczęstszym współistniejącym schorzeniem psychicznym w przypadku kompulsywnego kupowania jest depresja, w szczególności występująca u osób z diagnozą choroby afektywnej dwubiegunowej, a odczuwanie samotności jest czynnikiem wzmacniającym zarówno objawy uzależnienia, jak i depresji.
Badania potwierdzają, że depresja pełni kluczową rolę mediacyjną w relacji między samotnością a uzależnieniem od pracy i zakupów. Osamotnienie i lęk społeczny uniemożliwiają ludziom poszukiwanie wsparcia społecznego i radzenia sobie z różnymi problemami w sposób konstruktywny. Oznacza to, że w procesie terapii konieczne jest skupienie się nie tylko na uzależnieniach, ale także na leczeniu depresji i odbudowie relacji społecznych. Rozwijanie umiejętności budowania zdrowych relacji, stworzenie bezpiecznych warunków do nawiązywania nowych relacji, np. podczas terapii grupowych czy w psychoedukacyjnych grupach wsparcia są równie ważne, co pomoc psychologiczna i terapia poznawczo-behawioralna w procesie wyjścia z uzależnień.
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9654372/
Zostaw swój komentarz:
Mogą Cię zainteresować:
Dodaj komentarz