Obraz ciała to sposób, w jaki postrzegamy nasze fizyczne cechy oraz nasz emocjonalny stosunek do nich. Jest to konstrukt, który rozwija się stopniowo od wczesnych lat życia pod wpływem środowiska, rodziny i kultury. Kształtują go media, normy społeczne, komentarze osób z otoczenia, ale także nasze doświadczenia życiowe. Zniekształcenie obrazu ciała może wystąpić, gdy oczekiwania wobec własnego wyglądu rozmijają się z rzeczywistością. Może to prowadzić do poważnych zaburzeń, takich jak jadłowstręt psychiczny (anoreksja).
Jadłowstręt psychiczny: przyczyny, objawy i wiek zachorowania
Jadłowstręt psychiczny, inaczej anoreksja, to zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się skrajną obawą przed przybraniem na wadze, zniekształconym obrazem ciała i dążeniem do nienaturalnie niskiej wagi. Przyczyny mogą być złożone. Obejmują zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe, takie jak presja społeczna, oczekiwania wobec wyglądu czy traumatyczne wydarzenia.
Pierwsze objawy mogą pojawić się już w okresie dojrzewania, zwykle między 12. a 25. rokiem życia. Jednak zdarzają się przypadki wcześniejszych zachorowań. Ważne sygnały, na które rodzice powinni zwrócić uwagę, to obsesyjne liczenie kalorii, unikanie posiłków, nadmierne ćwiczenia, drastyczna utrata wagi. Także zmiana zachowania – wycofanie społeczne, drażliwość czy samoocena oparta na wyglądzie.
Jest to stan, który wymaga profesjonalnej interwencji, zarówno pod względem fizycznym (w wyniku wyniszczenia organizmu), jak i psychicznym. Często występuje współistniejąco z innymi zaburzeniami, jak depresja czy lęki.
Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że jadłowstręt psychiczny jest przekazywany genetycznie. Jednak badania sugerują, że osoby z historią zaburzeń psychicznych w rodzinie mogą być bardziej podatne na rozwinięcie tego schorzenia. Czynniki biologiczne i predyspozycje genetyczne, w połączeniu z wpływami środowiskowymi, mogą zwiększać ryzyko zachorowania.
Obraz ciała i ból psychiczny u osób z anoreksją
Obraz ciała kształtuje się stopniowo, począwszy od wczesnego dzieciństwa. Zaczynamy od poznawania fizycznych aspektów swojego ciała, a z czasem rozwijamy emocjonalne reakcje na nie. Proces ten jest złożony i zależy od wielu czynników, takich jak nasze relacje rodzinne, opinie innych ludzi, wpływy kulturowe i media. Presja społeczna, szczególnie na kobiety, aby spełniać określone standardy urody, może prowadzić do zaburzeń obrazu ciała.
Osoby z predyspozycjami genetycznymi do zaburzeń lękowych czy depresji mogą być bardziej podatne na rozwinięcie zniekształconego obrazu ciała. Największe zmiany w tym obszarze zachodzą w okresie dojrzewania, kiedy to ciało przechodzi znaczące przemiany fizyczne.
Badania wskazują, że osoby z jadłowstrętem psychicznym doświadczają większych trudności z akceptacją swojego ciała niż osoby zdrowe. To wpływa na poziom doświadczanego bólu psychicznego. Ból ten jest emocjonalną odpowiedzią na niezadowolenie z wyglądu. Jego intensywność jest często związana z depresją, zaburzeniami lękowymi i innymi chorobami współistniejącymi. Długotrwałe doświadczanie bólu psychicznego pogłębia objawy zarówno jadłowstrętu, jak i depresji. To pętla, dlatego, by skutecznie leczyć jadłowstręt, należy skupić się na łagodzeniu cierpienia emocjonalnego.
Zniekształcony obraz ciała i ból psychiczny mogą również zwiększać ryzyko zachowań autodestrukcyjnych, w tym myśli i prób samobójczych. Analizy wykazują, że osoby ze zdiagnozowaną anoreksją po zakończeniu leczenia nadal często mają negatywną relację z własnym ciałem, co prowadzi do częstych nawrotów choroby. Kluczowym elementem skutecznej terapii jadłowstrętu psychicznego powinno być nie tylko skupienie się na przywracaniu masy ciała, ale także na naprawieniu obrazu ciała oraz leczeniu współistniejących zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy lęk.
źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9819498/
Zostaw swój komentarz:
Mogą Cię zainteresować:
Dodaj komentarz