Kolejne dowody ujawniają, że na całym świecie rośnie wpływ gier na zdrowie psychiczne. Konieczne staje się więc modyfikowanie metod leczenia i kryteriów diagnostycznych. Dzięki temu osoby potrzebujące pomocy terapeutycznej mogą otrzymać najlepsze wsparcie. Międzynarodowy zespół badaczy podjął się stworzenia klasyfikacji pacjentów.
Nowa typologia kliniczna
Autorami publikacji Heterogeneity of gaming disorder: A clinically-based typology for developing personalized interventions są Chih-Hung Ko (Kaohsiung Municipal Siaogang Hospital), Orsolya Király (Loránd University, Hungary), Zsolt Demetrovics (University of Gibraltar), Mark Griffiths (Nottingham Trent University), Takahiro A. Kato (Kyushu University), Masaru Tateno (Tokiwa Hospital, Hokkaido), Ju-Yu Yen (Kaohsiung Medical University). Zespół zaproponował typologię kliniczną pacjentów, aby móc dobierać jak najbardziej zindywidualizowane leczenie.
Diagnoza i potrzeba indywidualnego podejścia
ICD-11 definiuje trzy kluczowe kryteria diagnostyczne uzależnienia od gier (Gaming Disorder, GD):
– utratę kontroli nad graniem,
– priorytet grania przed codziennymi czynnościami,
– zaburzenia funkcjonowania spowodowane graniem.
Wcześniejsze badania wykazały, że funkcja kontroli poznawczej, zdolność regulacji emocji i wrażliwość na nagrody to trzy ważne domeny rozwoju uzależnienia. Etiologia GD nie jest jednak jednorodna. Specjaliści już wcześniej sugerowali, że potrzebne są zindywidualizowane interwencje.
„Dane genetyczne dotyczące GD są bardzo ograniczone. Optymalne leczenie może więc zależeć od charakterystyki klinicznej” – czytamy w publikacji.
Trzy typy pacjentów
Badacze przeanalizowali objawy i choroby współistniejące u około 400 pacjentów. Dane zebrano w ciągu 10 lat w ambulatoriach psychiatrycznych na Tajwanie i w Japonii.
Wyróżniono trzy typowe grupy pacjentów:
- impulsywni mężczyźni z ADHD,
- pacjenci z dysforią i dysfunkcyjnymi mechanizmami radzenia sobie,
- izolowani pacjenci z fobią społeczną.
Typ 1: impulsywni mężczyźni z ADHD
Charakteryzuje ich drażliwość i impulsywność.
„Początek ADHD przed 12. rokiem życia często poprzedza GD. Deficyt uwagi upośledza codzienne funkcje, ale nie wpływa na wydajność w grach. Osoby z ADHD wolą małe, natychmiastowe nagrody zamiast wartościowych, odroczonych zachęt. Dlatego motywuje ich przyjemność z osiągnięć w grach” – tłumaczą badacze.
Impulsywność utrudnia im kontrolowanie grania, mimo negatywnych skutków. Zespół zaleca rozpoczęcie leczenia od terapii ADHD (farmakologicznej i behawioralnej), a dopiero potem skupienie się na objawach GD. Osoby z ADHD dobrze reagują na leczenie.
Typ 2: pacjenci z dysforią i niską odpornością na stres
„Osoby z GD doświadczają negatywnych skutków w pracy, edukacji i relacjach. Mają niską tolerancję frustracji, niską odporność i nie radzą sobie z problemami” – piszą autorzy. Dla tej grupy gra to ucieczka od stresu. Przerwanie gry wywołuje u nich silną drażliwość. Często wpadają w błędne koło – do GD dołącza depresja.
Zalecana jest psychoterapia, np. terapia regulacji emocji, która pomaga radzić sobie ze stresem w okresie abstynencji.
Typ 3: izolowani pacjenci z lękiem społecznym
„[…] mają tendencję do wycofywania się z realnego świata i czerpania przyjemności z gier online. Jest to podobne do zjawiska hikikomori, związanego z uzależnieniem od Internetu w Japonii”. Ci pacjenci są zwykle współpracujący i świadomi problemu. Zmiany jednak budzą u nich lęk.
W ich przypadku priorytetem jest leczenie lęku, trening umiejętności społecznych i zawodowych. Celem jest pomoc w znalezieniu alternatywnych celów życiowych.
Konieczność dalszych badań
Autorzy podkreślają, że wdrażanie spersonalizowanego leczenia GD to wyzwanie – brakuje danych. Potrzebne są dalsze analizy, klasyfikacje i badania przypadków.
„Badania kliniczno-kontrolne mogłyby zbadać etiologię, skutki i potrzeby leczenia różnych typów pacjentów z GD. Badania międzykulturowe mogłyby ujawnić podobieństwa i różnice między pacjentami z różnych kultur. Trzeba prowadzić zindywidualizowane badania leczenia poszczególnych typów, aby znaleźć najlepsze rozwiązania” – czytamy w analizie.
Specjaliści powinni oceniać etiologię GD, choroby współistniejące, nasilenie i przebieg choroby, motywację do gry i cechy osobiste pacjenta. „Specjaliści powinni być przeszkoleni w zakresie zapewniania zintegrowanego, zindywidualizowanego leczenia”.
Źródło: akjournals.com
Zostaw swój komentarz:
Mogą Cię zainteresować:
Dodaj komentarz