Z danych statystycznych wynika, że zaburzenia związane z hazardem często zaczynają się w okresie dorastania lub wczesnej dorosłości. Uzależnienie od hazardu jest procesem, który zaczyna się od niewinnej zabawy, by stopniowo przerodzić się w problem. Początkowo gracze potrafią zachować równowagę, jednak z czasem ich zaangażowanie rośnie, a granie zaczyna negatywnie wpływać na różne sfery życia, takie jak praca, rodzina czy relacje interpersonalne. Ostatecznie może prowadzić do rozwinięcia uzależnienia, kiedy osoba nie jest w stanie kontrolować swojego grania.
Fazy rozwoju uzależnienia od hazardu:
- Faza zwycięstw
- Gracz odczuwa przyjemność z grania i ma nadzieję na kolejne wygrane.
- Pojawia się optymizm, a każda wygrana podnosi poziom pobudzenia.
- Osoba stopniowo traci zdolność krytycznej oceny sytuacji, a hazard wydaje się jej bezpiecznym sposobem na dodatkowy dochód.
- Faza przegrywania
- Gracz zaczyna grać coraz częściej, z większymi stawkami, licząc na wyższe wygrane.
- Częstsze przegrane prowadzą do potrzeby „odegrania się”.
- Zaczynają pojawiać się problemy w relacjach międzyludzkich oraz finansowe trudności, takie jak zadłużenie.
- Faza desperacji
- Gracz zaczyna dostrzegać negatywne skutki swojego uzależnienia.
- Może zadłużyć się jeszcze bardziej, a w niektórych przypadkach dochodzi do konfliktów z prawem.
- Izolacja społeczna i rodzinne problemy emocjonalne stają się coraz bardziej wyraźne (rozdrażnienie, poczucie winy, wyczerpanie).
- Faza utraty nadziei
- Osoba z uzależnieniem od hazardu zaczyna zdawać sobie sprawę z powagi swojej sytuacji.
- Może mieć długi, przeżywać depresję, a także rozważać skrajne rozwiązania, takie jak samobójstwo.
- Na tym etapie, osiągając tzw. „dno”, pojawia się możliwość rozpoczęcia terapii i leczenia, co otwiera drogę do zdrowienia.
Podział graczy uzależnionych od hazardu:
- Gracze akcji (gry zręcznościowe) – osoby z uzależnieniem od gier wymagających sprawności.
- Gracze ucieczkowi (gry losowe) – osoby z uzależnieniem od gier opartych na przypadku.
Oba typy mogą występować jednocześnie, w różnych kombinacjach.
Kategorie graczy z uzależnieniem od hazardu:
- Hazardziści normalni (rekreacyjni): Grają okazjonalnie, traktując hazard jako jedną z form spędzania wolnego czasu, bez negatywnych konsekwencji.
- Hazardziści problemowi: Mają zaburzone zaangażowanie w granie, często z powodu problemów społecznych.
- Hazardziści emocjonalni: Uzależnienie wynika z trudności życiowych, braku umiejętności radzenia sobie ze stresem.
- Hazardziści antyspołeczno-impulsywni: Charakteryzują się impulsywnością i zachowaniami antyspołecznymi, co czyni ich szczególnie wymagającymi w terapii.
Stopniowalność uzależnienia:
Uzależnienie od hazardu może rozwijać się stopniowo. Pełnoobjawowe uzależnienie spełnia co najmniej 5 kryteriów według klasyfikacji DSM-IV.
Źródła:
- Lidia Cierpiałkowska, Iwona Grzegorzewska, Uzależnienia behawioralne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018
- Magdalena Rowicka, Uzależnienia behawioralne: profilaktyka i terapia, KBPN, Warszawa 2015
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz