Mefedron działa na układ nerwowy poprzez zwiększenie stężeń noradrenaliny, dopaminy i serotoniny w szczelinie synaptycznej. Mechanizm ten wynika z nasilenia uwalniania tych neuroprzekaźników oraz hamowania ich wychwytu zwrotnego do neuronów presynaptycznych. W efekcie, mefedron wywiera działanie podobne do kokainy, amfetaminy i ecstasy. Użytkownicy doświadczają silnego pobudzenia psychoruchowego, euforii, zwiększonej czujności, wzrostu empatii oraz łatwiejszego nawiązywania kontaktów z innymi. Jakie są objawy używania mefedronu?
Jednakże, nie brakuje również działań niepożądanych. Większość osób stosujących mefedron doświadczała pewnych objawów niepożądanych.
Niepożądane objawy używania mefedronu
- objawy ze strony przewodu pokarmowego – utrata apetytu, suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowe;
- objawy sercowo-naczyniowe – tachykardia, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, wzrost ciśnienia tętniczego, skurcz obwodowych naczyń krwionośnych;
- objawy neurologiczne – bóle i zawroty głowy, szum w uszach, drżenie, szczękościsk, zgrzytanie zębami, sztywność szyi/karku, oczopląs, zaburzenia widzenia, drgawki;
- zaburzenia psychiczne – pobudzenie, niepokój, dysforia, drażliwość, agresja, depresja, utrata motywacji, anhedonia, zaburzenia poczucia czasu, długo utrzymujące się omamy, urojenia paranoidalne, krótkotrwała psychozę, krótkotrwała mania, bezsenność, koszmary nocne, osłabienie koncentracji, odczucie zmęczenia psychicznego, osłabienie pamięci krótkotrwałej;
- trudności w oddawaniu moczu;
- zaburzenia termoregulacji ciała – napady gorąca, którym towarzyszyło wzmożone pocenie się (tzw. pot mefedronowy o charakterystycznym, ostrym zapachu);
- zaburzenia funkcji układu immunologicznego – zapalenia naczyń, wzrost podatności na infekcje;
- krwawienia z nosa, bolesne kapanie z nosa, oparzenia i owrzodzenia gardła i nosa (przy donosowym stosowaniu substancji).
Zaburzenia psychiczne częściej występowały po dużych dawkach, wielokrotnym zażywaniu mefedronu w czasie jednej sesji oraz u osób z psychobiologiczną predyspozycją.
W skrajnych przypadkach, stosowanie mefedronu może prowadzić do zatrucia, a nawet śmierci. Przypadki śmierci związanej z mefedronem zostały zgłoszone w różnych krajach, a substancja ta była głównym lub jedynym środkiem psychoaktywnym wykrytym w materiale sekcyjnym. Warto zaznaczyć, że obserwowane przypadki zgonów związanych z mefedronem są częściowo wynikiem stosunkowo krótkiego okresu stosowania tej substancji oraz ograniczonej dostępności metod jej analizy w badaniach toksykologicznych.
Źródła:
„Molekularne podstawy działania wybranych substancji psychoaktywnych”, Łukasz Bijoch, Martyna Pękała, Anna Beroun
„Mefedron – „dopalacz” o działaniu psychostymulującym i sympatomimetycznym„, Jolanta B. Zawilska, Jakub Wojcieszak Zakład Farmakodynamiki, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2010; 5, 3-4: 103–108
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz