Metamfetamina to substancja chemiczna będąca pochodną amfetaminy (cząsteczką podobną strukturalnie, która ma dołączoną grupę metylową przy atomie azotu). Jej działanie jest znacznie silniejsze i dłuższe. Może też mocniej uzależniać i prowadzić do przedawkowania.
W języku potocznym mówi się o niej także metal, lód, ice, kryształ lub piko.
Metamfetamina została po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1893 r. z efedryny. Jej szersze zastosowanie miało miejsce w czasie II wojny światowej – podawana żołnierzom miała ich pobudzić do walki. W latach 50. XX wieku była stosowana – podobnie zresztą jak amfetamina – jako lek, między innymi w leczeniu otyłości. W latach 60. XX w. rozpoczęło się stosowanie jej jako narkotyku. Znaczny wzrost użycia metamfetaminy w USA miał miejsce od lat 80. XX w.
Efekty działania amfetaminy i metamfetaminy są bardzo podobne i obejmują pobudzenie, euforię, podwyższone libido i zwiększoną koncentrację. Metamfetamina działa jednak dłużej, a stan po spożyciu jest intensywniejszy. Jest także bardziej toksyczna.
Używanie metamfetaminy wiąże się także z możliwymi intensywnymi konsekwencjami związanymi ze zdrowiem psychicznym. Zażywający metamfetaminę mogą mieć stany depresyjne, myśli paranoiczne, niepokój i zachowania obsesyjno-kompulsywne.
Źródła:
„Haj, czyli jak nie szkodzić sobie i innym”, Damian „Mestosław” Sobczyk, Bartek Przybyszewski, Wydawnictwo Altenberg, Warszawa 2022
„Molekularne podstawy działania wybranych substancji psychoaktywnych”, Łukasz Bijoch, Martyna Pękała, Anna Beroun
Zostaw swój komentarz:
Dodaj komentarz